TRUITJE, EN KONIJNTJE!

TRUITJE.
 

Dit lieve beertje heb ik vorig jaar, heel onverwacht, van een lieve vriendin gekregen, voor mijn verjaardag!

Voor mij is het een heel speciaal beertje...omdat zij hem helemaal zelf met de hand heeft gemaakt!

Haar hobby is beren/knuffels maken, maar helaas kost het haar met haar handen, steeds meer moeite om zulk priegelig werk te doen...wat ze natuurlijk  best wel erg vind..

Dat ze het ondanks dat, toch speciaal voor mij gemaakt had, en ook nog van een trui van mijzelf, die ik aan haar heb gegeven (omdat ik hem echt niet meer aan kon/wou) en zij er e.v.t. misschien nog knuffels van zou kunnen maken....vond ik 'zo' bijzonder lief.....waardoor het voor mij 'zeker' emotionele waarde heeft!!!

Een paar dagen geleden, bleven onze 2 jongste kleinzoons weer eens logeren, en de jongste, had zijn knuffel konijntje, (wat hij van ons, bij zijn geboorte heeft gekregen) 'natuurlijk' mee genomen!
Toen we even samen een gezellig onder onsje hadden, zei hij, dat hij zich een beetje ongerust maakte, over hoe zijn konijntje er uit zag...(de vulling is helemaal aan het verpurfelen, waardoor zijn nekje in elkaar zakt, en de staat van zijn lijfje wordt ook erg dun) en hij vroeg een beetje angstig...hoe moet dat nou Omi, als hij straks helemaal niet meer een konijntje kan zijn?
Ja zei ik...dat is inderdaad wel een probleempje man...maar heel misschien als we het haar heel lief vragen...weet Anita...(ja, die van Truitje)...daar wel een oplossing voor.
We maken er samen een paar foto's van...en die sturen we dan naar haar...en wie weet, kan zij hem wel helpen.

Nou...om het verhaal een beetje in te korten...de lieverd gaat haar best doen om hem op te lappen, of om hem proberen na te te maken!
Want ja...dat kleine mannetje zou wel heeeeeeel verdietig zijn....als hij er niet meer was. 

Alvast bedankt...namens Misja, en z'n zielige konijntje...hoor lieve Anita!!