Oma's Buffetkast!

Zoals ik beloofde...hier het verhaal achter Oma's Buffetkast!

De kast stond, (toen nog in het bruin natuurlijk) vanaf dat ik mij als kind kan herinneren, tot aan Oma's overlijden in  haar huisje.

En elke keer als we (toen ik klein was) bij Oma op visite kwamen, en de thee was gezet...haalde ze de sleutel van de deurtjes uit haar schortzak...en ja hoor...dan kwam het donkergroene (vast wel bekend bij de 50 plussers onder ons) D.E. koektrommeltje op tafel!

En als we naar huis gingen...kwam de sleutel om het rechter laatje open te doen, tevoorschijn, en kreeg ik...uit een klein beursje (ja zo heette dat) een zakcentje in mijn hand gedrukt!

Ja...even stiekem zomaar in  Oma's kast kijken, was er echt niet bij...

Dus dit verhaal kennen mijn meiden, en kleinkinderen inmiddels ook wel, jammer dat de sleutels er niet meer van zijn...dit vooral voor de jongste die heel erg van snoepen houd, en nog wel eens 'stiekem' op zoek gaat naar iets lekkers...ha,ha! 

Toen Oma was overleden, en haar huisje leeg moest, is er veel weg gegaan, en ook spullen naar de kinderen, en kleinkinderen...zo ook moest de, best grote, buffet kast, waar verder niemand interesse in had, weg...en wij hadden er in ons (te klein voor de kast) etage woninkje helaas geen plaats voor...maar wat had ik hem eigenlijk, "achteraf" toch graag willen hebben!

De kast is toen...zucht...naar de buren van mijn tante en oom, gegaan, en is langzaam in mijn gedachten...naar de achtergrond verdwenen

Toen er dan ook jaren later...door een mij totaal onbekende meneer...gebeld werd, en zei...mevrouw u kent mij niet, maar bij ons staat de buffetkast van uw Oma, en we willen deze kast nu kwijt, uw tante vertelde ons, dat u jaren geleden al graag de kast had willen hebben, maar hem toen niet kwijt kon, en stelde ons voor, u toch maar eerst even te bellen.........ja, ik stond daar met die telefoon...en er prikte tranen achter mijn ogen...DE KAST...nu zou ik hem dan' toch' nog krijgen...

Inmiddels verhuisd naar een iets grotere etage, maar toch 'eigenlijk' nog geen plek voor de kast, heeft hij (helaas niet tot zijn recht komend) jaren in onze slaapkamer gestaan.

Toen wij later naar onze, nog steeds huidige, éénsgezins woning vertrokken...kreeg hij eindelijk( nog steeds bruin) een mooie plek in onze keuken bij de eettafel

En uiteindelijk...toen de 'White wash' verf golf...hier door het huis, op gang kwam...heeft hij zijn juiste plek gevonden...en staat mooi 'Brocante'...en...Wit te zijn, in onze huiskamer!



En daar blijft hij ook...en later zal hij naar één van onze kinderen/kleinkinderen gaan...want een kast met een voor mij...'zo'n' mooi verhaal...zal toch zeker niet uit de familie verdwijnen...help, nee toch!

♥♥ Lieve zomerse groetjes van Marianne ♥♥

♥♥♥

...Daar is ie dan...de Zon!

Even wat foto' gemaakt van wat sfeerhoekjes in de kamer!

Ja echt waar..."Les is More"...is dus niet aan mij besteed...ha,ha!

Maar omdat ik alleen 'wit' en naturel tinten in huis heb...oogt het gelukkig wel rustig...

Op deze foto's lijkt het zelfs zo wel een beetje 'erg' saai...ha,ha!

Misschien ineens iets mis met de belichting van de camera?? 

Zo gaaf, dit luik...is nog uit onze winkel...en moest gewoon mee naar huis

Een klein stukje van de buffetkast, die naast het luik staat...die is nog van mijn Oma geweest...is via een "lange" omweg, toch uiteindelijk nog bij mij terecht gekomen...ben er daarom 'dubbel' zo blij mee!

In  mijn volgende post zal ik hem jullie 'helemaal' laten zien...en het verhaal erover, vertellen...
en dan zijn hopelijk de foto's ook wat beter van kleur, want alleen op de bovenste foto zijn de kleuren zoals ze echt zijn...dus waarschijnlijk toch iets mis met de camera???  

Nog even een klein stukje uit mijn open kast...met ook een foto van m'n jongste kleinzoon van 5 jaar...genomen toen hij 1 jaar was...

En nu lekker nog even de tuin in, en gaan genieten van de lang verwachte...en toch gekomen..."Zon"

Voor jullie allemaal een super mooie, waardevolle... en zonnige week!

En voor degene die op vakantie gaan...Geniet ervan, maak "mooie" herinneringen voor later...en rust ook lekker een beetje uit!!!

♥♥Lieve groetjes van Marianne♥♥

Ik heb een verzoekje!

Al een heel tijdje geleden, kwam er een post van één van jullie, (ik ben helaas vergeten van wie) met het vriendelijke doch zeer dringende verzoek...om alsjeblieft de woordferificatie op de bloggen "uit" te zetten!

Nou voelde ik me niet aangesproken omdat ik die al uit had staan, omdat ik het ook wel een beetje een gedoe vond, om iedere keer die letters in te typen... ja soms wel 2 á 3 keer...omdat ze vaak niet te lezen waren/zijn...

Maar nu ze er ook nog  "meestal" niet te lezen cijfers aan toevoegd hebben, ben ik er ook een beetje...nee eigenlijk helemaal...klaar mee hoor!
En hoezo, wees geen robot en tik onderstaande...volgens mij zijn we toch juist een robot als we dat nog doen ook...ja toch? 

Dus lieve, lieve blogsters met woordverificatie aan...please willen jullie hem "uit"zetten...soms als je het een paar keer opnieuw hebt geprobeerd, heb je de neiging om te denken...ja nou...doei hoor!

Wat ik dan natuurlijk niet doe...want ik wil jullie 'allemaal' graag een berichtje terug sturen, maar ik kan me zo voorstellen, dat, als je helemaal nieuw bent in Blogland, en bij iemand een berichtje wilt zetten...dat je dan 'echt' denkt...ja doei!!!

Deze borden zijn van een Wedgwood 'Edme' étagere, die ik helaas nog nooit gebruikt heb.

Dit omdat ik hem jaren geleden van een lieve vriendin, voor m'n verjaardag kreeg, en we net beneden gingen verbouwen, dus heb hem (uit elkaar) op zolder tijdelijk...ja zucht...opgeborgen!

Helaas toen alles later weer naar beneden kon...zijn op 'altijd nog' onverklaarbare wijze, de tussen stukjes om hem weer in elkaar te zetten...spoorloos verdwenen?

Altijd nog gedacht...die vind ik misschien later wel weer...nou dus echt niet!

Dus dacht ik nu, mocht iemand van jullie, de borden kunnen gebruiken, en willen hebben...laat het me dan even weten...dan mag je ze hebben hoor!

Over het weer, gaan we verder maar niet meer zeuren nu, hé meiden...het is gewoon verspilde energie...en het is zoals het is...helaas, 'dat wel'...maar klaar nu!!
Geniet gewoon van deze dag, en alle andere dagen...want het is later dan je...soms denkt...

Voor allemaal...een fijn en waardevol weekend!

♥ Groetjes van Marianne ♥

Harten die uitgaan naar...

Vandaag een rondje door huis en tuin gedaan...op zoek naar  'Harten' die ik her en der heb liggen, staan, en hangen...

Ja...waarom...vragen jullie je misschien wel af.

Omdat ik een ieder van jullie, die het moeilijk heeft...om wat voor reden dan ook...heel graag

♥ een Hart onder de riem wil steken ♥

Voor degene die ernstig ziek zijn...veel steun en liefde van de mensen om je heen...geef de moed niet op...en blijf hopen...♥

Hen die door nare ervaringen, en/of moeilijke omstandigheden, niet meer weten wat te doen...worstel niet alleen...er is altijd ergens hulp...en een schouder om op te leunen...♥

Ben je wanhopig verdrietig, omdat je een dierbare hebt verloren...ik wens je heel veel kracht, en steun...om het verlies te kunnen dragen...♥

Ben je gescheiden, voel je je, als oude schoenen afgedankt...en doet dat zo'n pijn...hoe moeilijk het ook nu lijkt..., je bent het waard, om er te mogen zijn...en het wordt...straks ook heus weer jou tijd...♥

Oh...hoeveel verdriet, wanhoop, pijn, boosheid, angst, onbegrip...en het allemaal niet meer weten...

schuilt er achter de voordeuren van zoveel huizen in ons land...en ver over alle grensen!

Ik kan alleen maar hopen dat er voor hen die het "o zo nodig hebben" heel veel lieve mensen in de buurt zullen zijn, die met begrip, geduld, een luisterend oor, een knuffel...liefdevolle armen, en schouders...om tegen aan te leunen...maar bovenal met heel veel liefde...voor hen...er willen zijn...♥

Deze sleutelhanger kreeg ik laatst van mijn 16 jarige kleindochter...zo lief ♥

En ja "houden van elkaar"...de mensen om ons heen...en hopelijk ook van jezelf...dat is het aller belangrijkste...in het leven...dat aan een ieder van ons is gegeven!

En ik...ik hou ook van jou, jou...en jullie allemaal

♥♥♥

Lieve groetjes van Marianne. 

♥♥♥

♥♥

♥

Eindelijk...I Did It!

Afgelopen woensdag iets gedaan, wat ik al 2 jaar geleden wilde gaan doen, maar door al het gedoe met mijn knie, en vorig jaar ook nog m'n gebroken enkel, die nog steeds niet goed is, en waar ik nog aan geopereerd moet worden...niet aan toe kwam!

Omdat ik (heel raar) wel kan fietsen, alleen op/afstappen is wel wat lastig...had ik besloten het er op te gaan wagen...de 20 km fietstocht naar m'n vriendin!

Om 10.08 uur 'precies'...huis en haard verlaten, voor de barre tocht...ha.ha!

Onderweg geregeld even wat foto's gemaakt, van het mooie landschap om mij heen, en de daarbij behorende geuren...ha,ha!... en geluiden...

Door de heerlijke geur van de knoflookvelden...ook maar meteen even bij de de Knoflook boerderij...een paar potjes lekkere verse knoflook pasta, mee genomen...

Halverwege, even op een bankje gezeten, beetje spa blauw gedronken...en opgewekt, weer verder...

Op de Dorpsweg vlakbij het eindpunt...nog deze prachtige waterlelies, en 2 lama's...gespot!
En dan Hoera, het is me gelukt...11.15 uur...ik ben er hoor!!

In haar tuin op de veranda, heerlijk geluierd met koffie, water...gezellig kletsen... even naar het winkelcentrum...daarna weer luieren op de veranda...(weer) kletsen...lekkere broodjes, thee, en meer water...oh wat vliegt de tijd toch, als het zo gezellig is!

Nog even een paar foto's van haar sfeervolle, gezellige tuin gemaakt...

en om 15.30 uur de terug reis weer begonnen

En weer wat foto's genomen natuurlijk

Ook eindelijk eens van het oude Trein station in Kwadijk...wat helemaal compleet gerenoveerd is...

Als je heel goed kijkt zie je dat het in "1884" gebouwd is...

Sommige dingen vind ik persoonlijk, te modern hersteld 

Maar het staat  er nu weer prachtig bij...als een trots oud/nieuw Monument...voor later!

De terug reis duurde iets langer...ik had behoorlijk tegenwind...en heb wat langer op het bankje halverwege uitgerust,  om 16.50 uur was ik ongeveer weer thuis...

Ik was "echt wel" een beetje trots op mezelf...en ik heb er zo van genoten!

En ik was ook eigenlijk helemaal 'niet' doodmoe (wat ik, en anderen 'zeker' wel hadden verwacht...ha,ha) het heeft me eigenlijk meer energie gegeven...ga zeker dan ook vaker een tochtje maken...

Ik hoop dat jullie allemaal kunnen genieten van dit weekend...want er is zoveel moois, om van te genieten...als je er oog voor hebt!

♥Lieve groetjes van Marianne♥

Hopelijk hadden jullie de tijd/geduld om deze post te lezen...ik bekeek hem zelf net even ...maar jeetje, wat is ie lang geworden...sorry!

Mijn Petit Point!

Afgelopen week las ik de post van Silvia van...Het lijstje van Brocante ...en zij liet allemaal mooie foto's zien van het al heel oude "Petit Point"

Vandaar op deze kleurige, fleurige woensdag...mijn kleine Petit Point voetenbankje...dat mijn moeder zo'n 39 jaar geleden voor mij geborduurd heeft!

Het heeft jaren in de kamer gestaan, maar op een gegeven moment veranderde de styl van inrichting...en is het naar zolder verbannen.

Mijn moeder borduurde altijd 'zoveel'...ik kreeg ook toen ik trouwde (bijna 43 jaar geleden) een geborduurd schellenkoord, dat heeft ook lang aan de muur gehangen, en ook nog een groot schilderij van "Het straatje van Vermeer" met een echte (goudkleurige) brede lijst.

Beiden zijn toen ook naar zolder gegaan, en weer jaren later heb ik het schellenkoord weg gegeven (de meiden vonden het allemaal helemaal niets) het schilderij staat nog steeds in een hoekje op zolder, kon het niet over mijn hart verkrijgen om het zomaar weg te doen, maar ook al zou ik de lijst nu gaan white washen...nee dan is het, het toch nog "niet echt"...zeg maar!

Maar het voetenbankje is toen mijn moeder (ja, ook jaren geleden) overleed, toch weer in de kamer komen te staan, heb alleen het houten onderstel, toen mijn woonstyl weer eens veranderde...later wit geschilderd...zodat het wel helemaal in m'n landelijke Brocante sfeertje paste.

De stoel die er hier achter staat, is een oude stoel van mijn moeder, die ik ook wit heb geschilderd, en heb laten overtrekken met een roze bloemen quilt, waarvan je (even) een klein stukje kunt zien...maar die inmiddels al een tijdje verborgen is onder grof linnen, en een oude kanten sprei.

Ik ben er nu nog steeds 'wel' heel blij mee...want het is nu toch vast een blijvende herinnering aan mijn moeder...want ja zo vinden de meiden het ook wel heel erg leuk!

Ik wens iedereen die deze week op vakantie gaat...een hele fijne tijd...geniet van alle mooie momenten...en van elkaar!

En verder allemaal een mooie dag!

♥ Groetjes van Marianne ♥

Ben je benieuwd naar meer Kleur en Fleur kijk dan even bij  Veronique van  Een sneller kloppend hart http://vipderoos.blogspot.com/