Geen idee of ze al die aandacht nou wel op prijs stellen...maar ik doe het toch!
Zo'n 3 jaar geleden, na ongeveer 33 jaar...elkaar weer terug gevonden, en hoe bijzonder...we zijn gewoon verder gegaan waar het ooit stopte!!
Al die tijd vanaf dat we vlak voor de Kerst in 2012, te horen kregen dat mijn man heeel ernstig ziek was, de 1e operatie, 4 chemokuren, de 3 zware operaties in het AVL, de revalidatie, en helaas dat hij uiteindelijk toch niet meer thuis kon wonen...waren ze een grote steun voor ons!
Al die keren dat ze vanaf hun woonplaats naar het ziekenhuis kwamen, en tot op de dag van vandaag, dat ze komen logeren, we samen naar mijn man gaan, en ze ook bij mij aan m'n bed zaten na mijn knie operatie, en mij brengen naar 'weer' een andere ziekenhuis afspraak...de klusjes die hij doet als ze hier zijn...zij op een trap de ramen voor me lapte, en dat ze naar me luisteren als ik het even niet meer zie zitten...onbetaalbaar!!!
Al die mooie bloemen die ze steeds voor me mee brengen, en het samen genieten van een wijntje...praten over vroeger!
De keren dat ik bij hen logeer, en volledig in de watten wordt gelegd , niets mag doen, een kopje koffie s'morgens op bed krijg...onbetaalbaar!
Ik wil het maar even duidelijk gezegd hebben, met het ijzeren bord dat ik van onze 2 meiden kreeg!
En deze lieve Mar en Mart...krijgen jullie van mij...want ik ben zo blij en dankbaar met/voor jullie vriendschap!
Natuurlijk zijn er meer lieverds die heel belangrijk zijn in mijn/ons leven, en veel voor mij/ons doen, en ook die ben ik heel dankbaar hoor...maar dit vond ik toch even nog een extra blogje waard...
Geniet allemaal van deze mooie zondag...en de komende week!
♥Liefs Marianne♥
