Deze post ben ik weken geleden aan begonnen, maar omdat ik me steeds al niet lekker voelde, en daarna m'n hubbie en ik 'echt' grieperig werden, nu nog steeds moe, en futloos ben...een nog steeds niet meewerkende camera, en laptop heb...kwam het er steeds niet van...zag ineens dat hij nog bij mijn concepten stond, en omdat ik had beloofd jullie op de hoogte te houden, en 'ze' nog zou laten zien....bij deze nog even snel...voor de Kerst decoratie perikellen!
Op de dag dat ik mijn aangepaste schoenen/laarsjes ging ophalen, bij de orthopedische schoenmaker in het ziekenhuis, pasten wij op onze 2 jongste kleinzoons, en die hadden s'middags vrij van school...ik vertelde de jongens dat ik ging, en zei, dat ze als ik terug kwam, me niet uit mochten lachen om mijn rode speciale schoenen...maar onze jongste Misja, wist niet of hij dat kon beloven...ha.ha!
Het was best wel even slikken toen ik ze zag staan bij de orthopedische schoenmaker...toch wel beetje 'zo' anders dan 'gewone' enkelhoge schoenen/laarsjes...
Maar toen ik ze aandeed zaten ze meteen eigenlijk heel prettig, er werd me wel verteld dat ik er de eerste tijd best wel last van zou krijgen, omdat m'n voet in een andere stand werd gedwongen,en daar aan moest gaan wennen, over 3 weken moest ik terug komen voor controle, en e.v.t. nog aanpassingen aan de schoenen...
Eenmaal thuis gekomen, kwam Misja van 6 jaar, meteen bij de voordeur naar mijn schoenen kijken...verdween lachend de kamer in, en zei tegen opa...ze zijn 'echt' rood...nou ik vind ze niet leuk hoor!...ja dames...dat was meteen een leuke binnenkomer hé...ha,ha!
Opa was 'iets' tactischer, hij keek naar mijn schoenen, en vroeg...en hoe zitten ze?...want ja, als man denk je altijd alleen vaak praktisch...toch?
Jessie zat boven achter de pc van opa, een spelletje te doen...zijn reactie vertel ik jullie zo...
Ja zo zien ze er niet echt 'heel' charmant uit hé...maar onder een (spijker)broek zijn ze best ok hoor!
Ik kan ook zeggen dat ze nog steeds heel fijn lopen als ik ze draag, en voel me ook wat zekerder met lopen nu, steeds als ik thuis kom houd ik ze beneden ook nog een tijdje aan...want als ik ze uitdoe, en m'n toffeltjes aan heb...gaat mijn voet nu veel meer pijn doen als voordat ik 'ze' had...leek me eerst wel logisch, omdat je voet eerst denkt...hé die zitten goed, dat loopt lekker...en als ik ze dan weer uit doe...klapt ie weer in, omdat het nog moet wennen natuurlijk!
Maar inmiddels ben ik daar toch niet helemaal zo zeker meer van hoor!
Want ben inmiddels vorige week voor de 3e controle bij de orthopeed geweest, en omdat het tot op heden met de pijn nog helemaal 'niet' beter gaat, en ik ook niet het gevoel heb dat de operatie 'echt' geholpen heeft, ga ik op zijn aanraden, nu vandaag voor een second opnion, naar een goede collega orthopeed van hem...zucht...ben benieuwd!
Daarna meteen voor controle, voor m'n laarsjes, om te vertellen hoe het gaat, en of er e.v.t. nog iets aan ze veranderd moet worden, ik zal het daar natuurlijk ook wel melden, maar hoop stilletjes dat het misschien toch nog wel beter zal gaan worden?
En anders zet ik ze gewoon naast m'n bed als ik naar bed ga, en trek ze s'morgens meteen maar weer aan als ik op sta...ha,ha! want één ding is zeker, het lopen gaat zo wel een stuk beter...de rode kleur is helemaal 'cool' en onder een (spijker) broek staan ze best wel leuk als ik in de spiegel kijk, maar van bovenaf moet ik er nog steeds wel een beetje aan wennen...
Maar dat komt zeker wel goed hoor! want ik moet steeds denken aan wat toen ik thuis kwam onze kleinzoon Jessie van 9 jaar zei...Omi...ik vind ze best wel 'cool' hoor, en rood is toch de mode kleur nu!...ja dat was ik wel met hem eens...en na een korte stilte, met zijn rug naar me toe in Opa's grote bureaustoel...en omi, weet je wat eigenlijk "veel" belangrijker is...dat je nog maar heeeeel erg lang mag leven!!!
Jullie snappen wel dat de tranen spontaan in mijn ogen sprongen, ik hem stevig knuffelde...en stamelde...ja mop daar heb je "zo" helemaal gelijk in!!!
Want waar gaat het eigenlijk over...ik kan lopen, heb zoveel om dankbaar en blij mee te zijn, en van te mogen genieten...en er zijn zovele malen...ergere dingen, en omstandigheden waar veel mensen doorheen moeten gaan...ik zou me moeten schamen...
En steeds als ik me nu even niet zo geweldig voel, komt deze laatste regel van een liedje, in m'n gedachten...Tel uw zegenen, één voor één...tel ze alle...en vergeet er geen!!!
En ook al denkt er nu misschien iemand...zegeningen?...nou ik heb/ken er geen...als je uit dat donkere kamertje, met sombere gedachten, binnen in je...weet te komen, zal je zien dat er vast toch nog wel iets is...om "ondanks alles" dankbaar voor te kunnen/mogen zijn!!!
♥Ik wens jullie allemaal, van harte een mooie dag...met veel waardevolle momenten!!!
♥
Lieve groetje, van Marianne.
♥♥♥♥♥
♥♥♥
♥♥
♥
En dan na zoveel gezellige Kerstsfeer blogs te hebben bekeken, zelf maar eens aan de slag met een post...over 'mijn' huis... in Kerstfeer!